Momo Okuma Testi
Bu test Michael Ende'nin unutulmaz eseri Momo'dan bir kesit ile okuma hızınızı ve dikkatinizi ölçmek için hazırlanmıştır.
- "Okumaya Başla" butonuna bastığınızda metin açılacak ve süre başlayacaktır.
- Metni bitirdiğinizde "Bitirdim" butonuna basınız.
- Ardından gelecek soruları cevaplayınız.
Okuma Metni
Büyük bir kentin güneyinde, tarlaların başladığı yerde, eski zamanlardan kalma bir amfitiyatro harabesi vardı. Burası bir zamanlar insanların akın akın geldiği, tiyatro oyunlarını izlediği görkemli bir yerdi. Ama şimdi taşları yosun tutmuş, basamakları otlarla kaplanmıştı. İşte küçük Momo, bu harabenin sahne altındaki yıkık dökük odalarından birinde yaşıyordu.
Momo'nun görünüşü biraz tuhaftı. Ufak tefek, oldukça zayıf bir kızdı. Simsiyah, kıvırcık saçları vardı ve saçlarını hiç taramadığı için darmadağınık dururdu. Gözleri kocaman, simsiyah ve çok güzeldi. Ayakları da simsiyahtı çünkü hemen her zaman yalınayak gezerdi. Sadece kışın, bulduğu her türlü kumaş parçasını ayaklarına sarardı. Üzerindeki elbise ise rengarenk yamalardan oluşuyordu ve topuklarına kadar uzanıyordu. Üstüne de kolları kıvrılmış, kendisine çok bol gelen bir erkek ceketi giymişti.
Çevredeki insanlar bir gün bu küçük kızın harabede yaşadığını fark ettiler. Yanına gidip onunla konuştular. "Burada mı kalıyorsun?" diye sordular. Momo "Evet," dedi. "Peki annen baban yok mu?" "Hayır." "Teyzen, amcan, kimsen yok mu?" Momo başını iki yana salladı. İnsanlar şaşırdılar. "Ama burada korkarsın," dediler. "Hayır," dedi Momo, "Ben kimseden korkmam."
İnsanlar aralarında konuştular. Momo'yu yetimhaneye götürmeyi düşündüler ama Momo buna şiddetle karşı çıktı. "Ben burada kalmak istiyorum," dedi. Sonunda insanlar onu olduğu gibi kabul ettiler. "Peki," dediler, "Madem burada kalmak istiyorsun, sana yardım edeceğiz." O günden sonra civardaki insanlar Momo'yla ilgilenmeye başladılar. Biri ona eski bir yatak getirdi, biri bir ocak kurdu, diğeri yiyecek bir şeyler getirdi. Momo'nun artık birçok arkadaşı olmuştu.
Ancak Momo'nun insanlara verdiği şey, onların getirdiği yiyeceklerden çok daha değerliydi. Momo çok iyi bir dinleyiciydi. Öyle bir dinlerdi ki, karşısındaki insan aklının ucundan bile geçmeyen düşünceleri birdenbire buluverirdi. Momo hiçbir şey söylemezdi, sadece büyük, siyah gözlerini dikip bakardı ve karşısındakini can kulağıyla dinlerdi. İşte o zaman insanlar kendilerini hiç olmadıkları kadar zeki, cesur ve önemli hissederlerdi. Bu, Momo'nun en büyük yeteneğiydi.